Podgorica - Montenegro

De Russische brug en de Servische jeugd 'Hollandski, Hollandski, Amsterdam, Marihuana. yes yes'

Min of meer uit noodzaak beland ik in Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Podgorica is eigenlijk helemaal geen mooie of boeiende stad. Een hoge brug, betaald door de Russen, torent boven de stad uit. Onderaan deze brug verzamelt zich de jeugd van Podgorica die geen geld heeft voor terrasjes en clubs. Het zijn er minstens 50, ze vermaken zich hier met roken, goedkope wijn drinken en kletsen met hun vrienden. In Nederland kun je beter met een grote boog om zon groep heen lopen, maar hier hoeft dat niet. Loop er opaf, stel jezelf voor en je hebt gegarandeerd een geweldige avond. Steve, de eigenaar van het Hostel in Podgorica gaat hier regelmatig heen om te kletsen met de jeugd en deze avond ga ik met hem mee. Wat een geweldige lui! Binnen vijf minuten ben je deel van de groep. Ik schud minstens 25 verschillende handen. We hebben gesprekken over muziek, school, politiek, voormalig Joegoslavie, socialisme, vrijheid, relaties, sex en natuurlijk.. drugs ( 'Hollandski, Hollandski, Amsterdam, Marihuana. yes yes' ). Drie en een half uur later en 20 vrienden rijker gaan we terug naar het hostel. Dit was de leukste en meest boeiende avond van de hele reis.

Op deze blog vind je nog meer mooie verhalen over Montenegro en over Steve's hostel :-).

Budva, Montenegro

Man is born tired en lives to rest.

'man is born tired en lives to rest' is een van de tien geboden van de montenegrijnen. Ik kan me heel snel aanpassen aan levensstijl van de Balkan. Wat bedoelt was als een actieve en culturele reis bestaat grotendeels uit : strandliggen, cevapi eten, rakija drinken en BBQen.

Ik ben in Budva. Budva is DE badplaats van montenegro. Eigenlijk is het strand oerlelijk, maar als je even doorloopt ten noorden van de oude stad kom je terecht in een kleine baai met een mooi zandstrand en kraakhelder water. Hier heb ik de afgelopen twee dagen gezeten. In Budva houden ze van feestjes. Op woensdagmiddag vier uur staat het strand van Budva vol met dansende mensen en dreunt de Servische muziek over het water.

Vissen met de buurman

Vandaag ga ik vissen met de buurman. Het veel te knappe meisje van het hostel heeft dat voor ons (ons = een paar mensen uit het hostel) geregeld . We komen om 11 uur 's morgens binnen bij de buurman en worden eerst getrakteerd op een shot Rakija. Even later dobberen we op het water van de Adriatische zee langs de schitterende kust van Montenegro. We vangen de hele dag niets, maar ja, daar ging het natuurlijk ook niet om. We hebben Rakija gedronken, vlees gegeten, in de zon geluierd en in het Duits/engels/servisch met elkaar gepraat en gelachen. En DAAR gaat het om op de Balkan. 's avonds gaat de BBQ weer aan in Hippo Hostel.

Opnieuw neem ik me voor morgen toch echt te vertrekken uit Budva en meer te gaan reizen.

Baai van Kotor, Montenegro

Wil je Balkan-style gastvrijheid meemaken? Ga dan naar Montenegro, neem de bus naar Tivat en bel hostel ANTON. Ze komen je ophalen, tillen je koffers naar boven, zetten je neer in de lounge, koken het beste plaatselijke gerecht en bieden je de hele dag lekkere turkse (sorry, Montenegrijnse) koffie aan. Je hebt vanaf de lounge een schitterend uitzicht over de baai van Kotor. Het paradijs is nog niet helemaal af, maar straks kun je ook in het zwembad gaan liggen. En vergeet dan niet eerst een ijskoud Nikcisco biertje te pakken uit de buitenbar.

De avond waarop ik aankom in dit paradijsje zijn er nog niet zo veel mensen. Maar de volgende dag zit de lounge vol met leuke mensen. Alle vooroordelen worden weer eens bevestigd. De Duitsers drinken echt de hele dag bier ende Amerikanen zijn allemaal spontaan en vlot gebekt . Maar ook ongelooflijk oppervlakkig en volledig echocentrisch. Ik heb geen van hen kunnen betrappen op het bezit van enige vorm van karakter. Alles is ameeeezing en goooordjus. (en alle Nederlanders generaliseren altijd).

De volgende dag ga ik met de Duitsers naar Herceg Novi om door de baai te gaan kayaken. Maar net als we willen gaan kayakenbegint het te regenen. Dus eindigen we na veel te veel cevapi (worstjes), servische salade, ijs en natuurlijk pivo (bier) voldaan en moe in het hostel.

Na nog twee dagen Kotor bezoeken, strandliggen in Sveti Stefan en koffie en pivo drinken in de lounge ga ik op weg naar Budva. Dat gaat zo:loop om 12 uur naar de bushalte en wacht tot er een bus komt die de goede kant op rijdt, t kan een uur duren, of 5 minuten, wantniemand weet hier precies wanneer de bus nu eigenlijk rijdt.Zo raak langzaam gewend aanBalkan-style reizen.

Van alles over kotor hier: Kotor - Montenegro (Nederlandstalig)

Of op Wiki: Kotor - Montenegro

Dubrovnik - Kroatie

aankomst

In de plenzende regen sta ik op mijn kaartje te turen, op zoek naar het hostel. De palmbomen staan er troosteloos bij, ik ook. Dit had ik me heel anders voorgesteld. Uiteindelijk vind ik het hostel. Op mn boerenhollands stamp ik de kamer van het hostel binnen. Een schattig klein Japans meisje kijkt me geschokken aan. Ze wil van schik in haar koffer kruipen (ze past er minstens 3 keer in) maar ineens verschijnt er een glimlach op haar gezicht: 'I met you at the ferry'. De volgende dag bezoeken we samen de stad.

Dubrovnik

Dubrovnik lijkt een stad uit een sprookje. Maar hier is het echt: de zon, de palmbomen, de oeroude stad met metersdikke muren en het uitzicht over de helderblauwe zee. Tijdens de laatste oorlog is de stad aardig onder vuur genomen, maar daar is niets meer van te zien, alles is hersteld. Dubrovnik is heel goed onderhouden, te goed onderhouden. Er zijn steden die je kunt beleven, waar je in op kunt gaan. Maar in Durbrovnik is iedereen toeschouwer. Dubrovnik is een openluchtmuseum geworden, maar dan wel een heel mooi openluchtmuseum.

Een perfecte stad voor Japanner. Japanners gaan niet op vakantie voor hun rust. Nee, het is hard werken en alles wordt tot op de seconde ingepland. Vroeg naar bed, vroeg opstaan en dan als een malle door de stad rennen en proberen je 40 Gb geheugenkaartje vol te schieten. Met allemaal dezelfde foto's als in de brochure. Ik heb zelfs het vermoeden dat de foto's allemaal bewogen zijn, want er is geen tijd om stil te staan.

Tikje overdreven, ik heb een fantastische dag gehad! Volgende paradijslijke bestemming: de baai van kotor, montenegro.

Naar Kroatie

We scheuren met 80km per uur door de heuvels. De chauffeur heeft een hand aan het stuur, met de andere hand probeert hij een cd in de cd speler te stoppen. Hij schreeuwt iets onverstaanbaars naar de dames achter me. De dames antwoorden met een schaterend gelach. Even later schalt de plaatselijke jengelmuziek snoeihard door de boxen. De chauffeur zingt uit volle borst mee. Opa lachebek komt de kaartjes controleren en een schattige oma'tje deelt snoepjes uit. En zo laten we west europa achter ons.

Venice

'Nexte stoppe, San Marco' kraakt er in gebrekkig engels door de luidsprekers van de waterbus. Soepeltjes draait de stuurman de boot tegen de kade. De massa toeristen schuifelt langzaam de kade op. Een keurig in pak gestoken jonge Italiaan helpt de dames van boord met een hoffelijkheid, die elke Italiaan op wonderlijke wijze bezit. Daar kunnen wij hollandse droogkloten nog wat van leren. Na wat uitbundig geschreeuw gaat de waterbus verder en voegt zich tussen de enorme chaos van bootjes. Voor werkelijk alles hebben ze hier boten: De vuilnisboot, de postbodeboot, de klein-chemisch-afval-boot, de gondelierslesboot en, ja echt, de uitvaartboot. Met een prachtige houten kist en twee plechtig kijkende mannetjes op het dek. Met een veel minder plechtige snelheid stuitert de boot door het centrum van Venetie. De waterbus stopt voor het hostel, op het eiland guille nogwattes. Vanaf hier heb ik een schitterend uitzich op Venetie. Eerst maar even heerlijk Venetiaans ijs eten en van de zonsondergang genieten. 'S avonds slenter ik door de stad. Het blijft mijn favoriete stad. En als de zon onder is wordt de stad nog mooier. Op het San Marco plein branden honderden lampjes de orkestjes wisselen elkaar af. Dit beels is zo fantastisch dat ik daar plompverloren een kwartier voor me sta te staren. En dan weer terug naar het hostel.

Toen ik net vertrok dacht uit Nederland bedacht ik me dat alleen reizen wel eens saai zou kunnen zijn. Niets is minder waar, ik kan het iedereen aanraden! Na twee dagen Venetie heb ik al zo veel mensen ontmoet. Het lijkt wel of de halve wereld onderweg is. Een stel Canadezen, een Amerikaan, een 'gab year' student uit Engeland en een gekke Japanner die alleen maar kleren aan had met 'I love Venice' en omdat zijn koffer was gestolen en nu nieuwe kleren koopt bij de toeristenkraampjes.

Morgen ga ik op weg naar Dubrovnik, Kroatie.