Sarajevo is in1 woord geweldig. Het wordt wel eens het Jeruzalem van Europa genoemd. Als je in deze stad loopt kun je je niet voorstellen dat hier 16 jaar geleden vreselijk veel gevochten is. Alleen de kogelgaten en de restanten opgeblazen huizen getuigen nog van oorlog.

Zondagochtend, de minaretten jengelen hun oproep tot gebed over de stad. Een half uur later wisselen de kerkklokken van de Katholieke en Orthodoxe kerk elkaar af en vanuit de honderden cafeetjes klinkt de westerse pop en lokale volksmuziek. In de straten hoor je het geklets van duizenden extreem relaxte koffiedrinkende mensen: moslims, orthodoxen, katholieken, joden, serbs, bosniaks en heel veel toeristen, allemaalleven ze hier vredig naast elkaar. Over de groene boulevard wandelen en skaten de mensen langs de stukgeschoten gebouwen. De boulevard langs de rivier en de bazaar,dat zijn de leukste plekken in Sarajevo. En 's avonds stromen de cafe's en bars vol met mensen voor een lange nacht kletsen en swingen. Sarajevo is een vredige stad, maar laat op de avond, nadat er wat gedronken is, komen de verhalen van de locals naar boven en blijkt dat er onder het oppervlak nog heel veel spannig is. Wepraten totvroeg in de ochtendmet een half Serb, half Croaat met een islamitischeachternaam, uit BanjaLuka (dat is de meest ongelukkige combinatie die je in dit land kunt hebben), hij is gevlucht naar Canada en is hier op bezoek bij familie:'Sarajevo is very nice, but the whole country is fucked up'. En dat zal ik nog merken als ik twee dagen later het binnenland van Bosnie en Herzegovina in ga.